Το 1991, στο Όσλο έγινε πραγματικότητα η πρώτη συμφωνία στους κόλπους της διεθνούς κοινότητας εμπειρογνωμόνων, και στο πλαίσιο της Ομάδας Εργασίας των Εθνικών Εμπειρογνωμόνων για τους Δείκτες Επιστήμης και Τεχνολογίας του ΟΟΣΑ (OECD Working Party of National Experts on Science and Technology Indicators), όσον αφορά την εννοιολόγηση της καινοτομίας των επιχειρήσεων και τη μέτρησή της.

Οι κατευθυντήριες γραμμές που καταστρώθηκαν έγιναν γνωστές ως το Εγχειρίδιο του Όσλο, το οποίο δημοσιεύθηκε και δοκιμάστηκε στην πράξη με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Εγχειρίδιο του Όσλο παρέχει κατευθυντήριες γραμμές για τη συλλογή και ερμηνεία δεδομένων πάνω στην καινοτομία. Επιδιώκει να καταστήσει δυνατή τη διεθνή συγκρισιμότητα και αποτελεί μια πλατφόρμα για την έρευνα και τον πειραματισμό σχετικά με τη μέτρηση της καινοτομίας.

Οι κατευθυντήριες γραμμές του προορίζονται, κυρίως, να υποστηρίξουν τις εθνικές στατιστικές υπηρεσίες και άλλους παραγωγούς στατιστικών δεδομένων για την καινοτομία στον σχεδιασμό, τη συλλογή και τη δημοσίευση μετρήσεων καινοτομίας, προκειμένου να ικανοποιήσουν ευρύτερες ανάγκες έρευνας και χάραξης δημόσιας πολιτικής.

Επίσης, οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν έτσι σχεδιαστεί ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν άμεσα από όσους χρησιμοποιούν πληροφορίες σχετικά με την καινοτομία.

Οι κατευθυντήριες γραμμές πρέπει να θεωρηθούν ως ένας συνδυασμός επίσημων στατιστικών προτύπων, ανάδειξης καλών πρακτικών, αλλά και προτάσεων για την επέκταση της μέτρησης της καινοτομίας σε νέους τομείς, μέσω της χρήσης υφιστάμενων και νέων εργαλείων.

Σήμερα, πολλές χώρες και διεθνείς οργανισμοί αναγνωρίζουν τη σημασία της μέτρησης της καινοτομίας και έχουν αναπτύξει δυνατότητες συλλογής τέτοιων δεδομένων.

Το εγχειρίδιο αυτό υποστηρίζει τη συντονισμένη προσπάθεια για εμπεριστατωμένα και συγκρίσιμα σε διεθνές επίπεδο δεδομένα, δείκτες και ανάλυση.

Η έκδοση του 2018 του Εγχειριδίου του Όσλο αποτελείται από τρία μέρη, στα οποία δίνεται αντίστοιχα

• η γενική παρουσίαση της μέτρησης της καινοτομίας (Μέρος Ι),
• το πλαίσιο και οι γενικές κατευθύνσεις για τη μέτρηση της καινοτομίας των επιχειρήσεων (Μέρος ΙΙ) και
• πρακτικές οδηγίες που αφορούν τις μεθοδολογίες συλλογής και χρήσης των στατιστικών δεδομένων καινοτομίας (Μέρος ΙΙΙ).